Wat had ik u en jullie graag persoonlijk heil en zegen willen wensen voor het nieuwe jaar. Die wensen deden we dit jaar vooral per post en telefoon.
Wat worden mensen creatief en origineel. De wensen leken wel extra warm en gemeend dit keer. En terecht. Want we moeten nog een tijdje volhouden. Ik denk dan vooral aan de ouders met schoolgaande kinderen die er een extra baan bij hebben. Aan de zorgmedewerkers, bewoners en patiënten van zorginstellingen. De kinderen met psychische problematiek. Aan de leerlingen en studenten die alles op alles moeten zetten om ‘bij de les’ te blijven en hun klasgenoten en vrienden zo missen. Aan de leerkrachten die weer creatief de online-lessen verzorgen. Aan de medewerkers van sportscholen, horeca, theaters, winkels. Lieve mensen, laat bij alles wat je doet je hart spreken. Klagen mag en verdrietig zijn ook. Doe niet ook je hart nog in lockdown, dat maakt het alleen maar erger. Probeer iets te delen met iemand die je vertrouwt. Die kan luisteren. Ook als je voor de vierde keer of vaker je verhaal vertelt. Als je spreekt, spreek uit liefde. Als je luistert, luister met liefde.
En gelukkig gaat veel gewoon door: de vieringen, het omzien naar elkaar, de open kerk (elke werkdag van 12.00-13.00 uur). Houd moed, heb lief, doe goed.
Zaterdag 16 januari is de afsluitende kerkenraadsdag van de opleiding missionaire specialisatie. Online natuurlijk. Een drietal Inham kerkenraadsleden schuift hierbij aan. Alle predikanten schreven ter afronding een artikel en die zijn nu gebundeld in een magazine: ‘Op zoek naar wat God nu van ons vraagt. Over de missie van de kerk in de wereld’. Dat klinkt best stevig, maar het is een mooi palet geworden van inzichten en initiatieven die we opdeden op onze gezamenlijke trektocht. Mijn artikel verscheen al in Lopend Vuur. Als je geïnteresseerd bent, kan ik de digitale versie van het magazine toesturen.
In verbondenheid,
Ds. Martin Snaterse